stok achter de deur; ding 22

Er staat een flinke stok achter de deur: 7 mei is de deadline. Dus dit weekend moeten de laatste 2 dingen gebeuren. Gisteravond al de artikelen gelezen en een account gemaakt op bibliotheek20.ning.com. Om 22.00 uur waren Djûke (die ook met de laatste loodjes bezig is) en ik nog aan het chatten. En nu regent het, we hebben nog net anderhalf uur gefietst, er kan nu geen enkel beletsel meer zijn om dit nu mei faasje af te ronden!
Nou ja, het enige is dat de eieren waar een kip opzit nu aan het uitkomen zijn, en we hebben ook 9 eieren in de broedmachine en die staan ook op uitkomen. Dus ik ben voortdurend aan het kijken hoever de bevallingen (hoe moet je het noemen eigenlijk) verlopen, al 1 kuikentje-in-de-dop gered: de kip begon in het ei om te pikken en door het hok te gooien. Dat leek mij nu niet de juiste manier om je a.s. kind te behandelen. Dus dit ei vlug in de broedmachine en het kuikentje is er inmiddels met veel moeite uit gekropen. Het is allemaal een wonder op zich. Wisten jullie dat een kuikentje een heel scherp puntje (hard en scherp als diamant) op het snaveltje heeft en zo de schaal weet te doorboren? Hoe is het mogelijk. (Dit is niet een foto van onze eieren + kuikentje hoor, maar wel heel snoeperig)


In mijn jeugd had ik vroeger een eigen schaap, als lammetje door mij met de fles groot gebracht. Elk voorjaar hielp ik haar (en ook andere schapen wel) met de geboorte van de lammetjes. De natuur is prachtig.


Bibliothecaris 2.0-manifest
Kees Hamann heeft het manifest op onderdelen aangepast en aangescherpt en ik kan het wel onderschrijven. Wel denk ik dat we nog vele barrieres en belemmeringen zullen moeten overwinnen, ook in ons eigen denken. Punt 5, oude vormen van dienstverlening opheffen, ook al zijn er nog kleine gebruikersgroepen die aandringen op continueren. Zo'n keuze zal ons niet gemakkelijk vallen.
Punt 13: open websites om kennis te delen en de bibliotheek niet als instituut te profileren. Dat is ook nogal wat: durven we dat volledig en zonder voorbehoud aan: co-creation, waarbij we minder/geen invloed hebben op de kwaliteit? En ons niet meer als bibliotheek profileren?!
Punt 9 van Laura Cohen: niet wachten tot iets perfect is, later verbeteren op basis van gebruikersreacties. Hier moet je voorzichtig mee zijn. Iets hoeft niet perfect te zijn, maar MOET WEL WERKEN, anders is je gebruiker teleurgesteld en komt niet meer terug (voorbeeld: site Ontdek de bieb, alle zaken rond Mijn menu die niet werkten, dat is funest geweest)

Ned. samenvatting artikel van Michael Stephens.
De basis voor ons beleidsplan is de gebruiker: focus op de klant, en ook klant betrekken dmv enquetes en klantenpanels. Precies wat het artikel zegt.
In ons beleidsplan moet nadrukkelijk (meer) aandacht zijn voor het digitale en alle mogelijke 2.0-tools. Implementatie pas als deze getoetst is (zie ook hierboven)
We moeten (online) aanwezig zijn waar onze gebruikers ook zijn. Het is goed dat we snel handelen, geen stroperigheid accepteren (wat als je iets gezamenlijk doet als clusters of provinciaal of landelijk bijna onvermijdelijk is. Hoe kunnen we dat voorkomen?) Maar ervoor waken dat we ad hoc zaken gaan doen "om er maar bij te zijn" en dan zaken onvoldoende overdacht en ingebed hebben.
Trendspotter: het zou geweldig zijn, maar het is nu wishful thinking. Dit hadden we gedacht destijds als taak voor het Kenniscentrum BSF, gevoed door de bibliotheken. Het komt onvoldoende uit de verf. Landelijk ligt hier ook een zware taak, het is nu of nooit. Want welke (niet-)gebruiker verwacht al deze zaken van de bibliotheek? De bibliotheek "als gids" op alle mogelijke gebieden? De boot is allang van de kade, en wij staan nog op de wal?
Ik denk dat wij als bibliothecarissen van goede wil zijn, helemaal na deze 23 dingen, maar we moeten niet onderschatten wat voor gedragsverandering dit met zich meebrengt. Het is heel ambitieus: heel veel moeten loslaten, oude gebaande paden verlaten, continu verandering, alles interactief, dynamische processen ingaan en het onverwachte accepteren en in meegaan. De gebruiker staat voorop (nu ook) maar de gebruiker creëert en verwacht zaken en durven we daarin mee te gaan en dat te integreren? Dat vergt niet alleen een verandering in gedrag en denken, maar ook een grondige scholing op divers gebied. We zullen formatie (mensen hiervoor aanwijzen) en voldoende middelen vrij moeten maken.

Uit de samenvatting:
“Het meest populair was de stelling “Ik gooi oude werkwijzen overboord als er betere zijn, ook al leken die oude werkwijzen ooit fantastisch”, gevolgd door (ex aequo) “Ik zorg dat ik op de hoogte blijf van de informatiecultuur van onze gebruikers en probeer die kennis te vertalen naar bibliotheekdiensten”, “Ik werk actief mee aan de vooruitgang van mijn bibliotheek” en “Ik geniet van de opwinding en het plezier van positieve verandering en straal dat uit naar collega’s en gebruikers”.
Ik denk dat het bovenstaande bij ons beslist nog geen gemeengoed is. Wel denk ik dat deze training ons wel in beweging heeft gezet, dus we zijn op de goede weg.

Verder denk ik dat we door als professionals veel te delen, veel (op het web) te lezen en te volgen, we met elkaar als bibliotheken Fryslan/Nederland zaken kunnen bereiken. Daarom moet op zulke netwerken ook ideeën ingebracht en gedeeld kunnen worden, geen praatjes voor de vaak, maar echt zaken die hout snijden. En leren van elkaar: als een aantal bibliotheken al dingen geimplementeerd heeft, kun je op basis van hun ervaringen volgen. Maar wel: in principe halen en brengen.